රොබී සමඟ තෑග්ගක්..

       මීට ටික කලකට කලින් ශ්‍රේෂ්ඨ විදු පබැඳුම් ලේඛක අයිසැක් ඇසිමෝව්ගේ සුරංගනා කතාවක් ඔබ කියෙව්වා මතක ඇති. එතැන් පටන් බොහෝ කලක් තිස්සේ ඔහුගේ පළමු විද්‍යා ප්‍රබන්ධය සෙ‍වීමට මම උත්සාහ කලෙමි. එහෙත් ඔහුම කියනා ආකාරයට සඟරා බොහෝ ගණනකින් ප්‍රතික්ෂේප වී එම කතාවේ අලගිය මුල ගියතැන් සොයාගැනීමටවත් නොහැකි විය. ඔහුගේ රොබෝවන් පිළිබඳ ලියැවුනු කතා පමණක් ඇතුළත් The complete Robot : Foundation වෙළුමේ අයිසැක් ඇසිමෝව් මුල් කාලයේ ලියූ (1938 දී තරම් ඈතකදී) කතා කිහිපයක් කියවූ පසු එයින් එක් කතාවක් ඔබ හා බෙදාගන්නට සිතුවා. ඔව් තෑග්ගක් ලෙස.
ඇසිමෝව්ගේ පළමු රොබෝ කෙටි කතාව රොබී(Robbie) කොටස් කීපයක් ලෙස ඔබ හමුවට එනු ඇති. ඔහු ශ්‍රේෂ්ඨ ලේඛකයකු වූයේ එක රැයකින් නොවේ. එහෙත් ඔහුගේ කතා සියල්ලේම දිවයන සහජ ලේඛක හැකියාව ඔහුව දිනෙක ජනප්‍රිය කලේය.
රොබී ගැන ඔහු මෙසේ කියයි.
“ඉයැන්ඩෝ බයිනඩර්ගේ හා ලෙස්ටර් ඩෙල් රේගේ රොබෝ කෙටිකතා දෙකක් කියැවු මම මගේ පළමු කතාව ලියන්නට ඉටා ගතිමි. මිනිසුන්ගේ කුරිරු හස්තයට හසුවන අහිංසක ආදරණිය රොබෝ තේමාව මගේ පෙළැඹවීම විය. 1938 ජූනි 10වන දින මම කතාව ලියද්දී (ඔව් මම මගේ දින සටහන් ගැන බොහෝ සේ සලකනවා)  මගේ උත්සාහය වූයේ රොබෝවන් කෙරෙහි පාඨකයාගේ කරුණාව යොමු කරවීමටයි. එහෙත් එය ලියූ පසු අමුතු දෙයක් සිදුවිය. රොබෝවන් යනු කරුණාවට ලක්විය යුතු හෝ බිය විය යුතු සංකල්ප වීමට වඩා රොබෝවන් යනු නීරස ඉංජිනේරුවන් විසින් තනන ලද කාර්මික නිශ්පාදන සේ කල්පනා ලාංජනක් ඇතිවිය. මම රොබෝ කතන්දර ලියාගෙන යද්දී මෙම කල්පනා ලාංජනය නිතරම මගේ සිතෙහි හොල්මන් කලේය...“

කතා දහසකට මග පෑදු රොබී මෙතැන් සිට..


“අනූ අටයි..අනූ නමයයි..සීයයි..ඔන්න මම එනවෝ.“
      අත්ල දෙකින් මුහුණ වසා සිටි ග්ලෝරියා ඇස් ඇරීමට පෙර කෑ ගැසුවාය. සිඟිති මුහුණේ ප්‍රශ්නාර්ථයක් සඟවාගත් ඈ මොහොතක් වට පිට බැලා නහය මදක් හකුළුවා වේගෙන් ඇසිපිය ගැසුවාය. ඇය මුහුණ වසා සිටි ඔට්ටු ගස ළඟ වට කීපයක් කැරකුණු ග්ලෝරියා මුළු ප්‍රදේශයම සිසාරය යන බැල්මක් හෙලා ප්‍රවේසම්කාරී ලෙස වට පිට පරීක්ෂා කැර බැළුවාය.       කොක් කරක් සේ බෙල්ල දික්කොට ඈ ඇගේ විමසුම්කාරී බැල්ම අසල තිබූ පඳුරු හා ගස් වෙත පා කලද කිසිදු ප්‍රථිඵලයක් නොවීය.පඳුරු අතර ඇති අඳුර වෙත මනා විමසුමක් වෙනුවෙන් ඈ ඔට්ටු ගසෙන් තවත් ඈත් වූවාය. මී මැසි කැලගේ ගුමු ගුමුව හෝ දහවල් ඉරට නිර්භීත කුරුල්ලකුගේ නාදය ඇරෙන්න මුළු පරිසරයම නිශ්ශබ්දව පැවතුනු බව කිව මනාය.  

“මම සිය සැරයක් විතර කියලා තියනවා ඒහෙම ඔට්ටු නෑ කියලා.“ ග්ලෝරියා කට උල් කරගනිමින් ඇයටම කියා ගත්තාය. නළල රැළ කරගෙන තොල් දෙක තදින් පියවූ මුහුණින් ඈ මුරණ්ඩු ලෙස පාර පසුකොට ඇති දෙමහල්  ගොඩනැගිල්ල දෙසට පිය මනින්නට පටන් ගත්තාය. 
    ඇගේ පිටුපසින් සර සර ශබ්දයක් ඇසෙන විට ඈ පරක්කු වැඩිය. සර සර ශබ්දයත් සමඟ තම ලෝහමය පාද ආවේණික රිද්මයකින් එකිනෙක ගටමින් රොබී පෙනී සිටියාය. ආපසු හැරුනු ග්ලෝරියා සැඟවූ තැනින් මෑත්ව ඔට්ටු ගස වෙත උපරිම වේගෙයන් එන තමන්ගේ ජයග්‍රාහී මිතුරා දුටුවාය. අමනාපයෙන් මුහුණ හැකිළු ඈ
 “ රොබී නවතින්න. ඔයා පොරොන්දු වුනා නේද මම ඔයාව හොයා ගන්නකම් එළියට එන්නෙ නෑ කියලා. ඔයත් එක්ක බෑ. ඒක හරි අසාධාරණයි.“ 
 ඇගේ සිඟති පාද වල ඉදිරි ගමන රොබීගේ විසල් පියවර සමඟ සම කිරීමටවත් නොහැකි වූ බව කිව යුතුයි. ඔට්ටු ගසට නිවැරදිව අඩි දහයක් දුරකදී වේගය අඩු කල රොබී සෙමෙන් සෙමෙන් පියවර තබන්නට විය. ග්ලෝරියා තමන්ගේ හැකි උපරිමයෙන් රොබී පසු කරගෙන කෑගසමින් ඔට්ටු ගස බදාගත්තාය.
“හූ හූ රොබී ඔයාට දුවාගන්නවත් බෑ.මොකද ඇත්තට.?“ ඈ රොබීගේ පරිත්‍යාගය ගැන මඳකුදු නොසලකා ප්‍රීතියෙන් කෑ ගැසුවාය.අට හැවිදිරි ඇගේ උපරිම හඬ ඇනුම් පද ස්වරයෙන්  පිරී පැවතිනි. 
“ඔයා හැමදාම මට පැරදෙනවා. හැමදාම මට ඔයාව පරද්දන්න පුළුවන්. යේ යේ යේ යේ. “
     ග්ලෝරියා තාලයට කියවාගෙන ගියාය. රොබී එයට පිළිතුරු දුන්නේ නැත- වචන වලින්. ඔහු ඒ වෙනුවට ග්ලෝරියාගේන් බේරීමට පිණිස දුවන්න සූදානම් වීම රඟපාමින් ඈ වෙහෙසට පත්කලේය. ඇගේ සිඟිති අත් රොබීව අල්ලාගන්නට අසාර්ථක උත්සාහ යෙදිනී.රොබී. 
“ගල් ගැසෙනු.“ ඈ අණ කලාය. 

     ඇගේ සිනහව පුපුරන්නට ආසන්නව පැවතුනේ රොබී වේගයෙන් හැරී ඇයව වඩාගෙන වටයක් කැරකෙන තෙක් පමණි. එක්වරම ඇගේ ලෝකය නිල් අහසෙන් පිරී යන්නට විය.හරිත පැහැ ගස් මැද විවරයක් සාදා ඈ ගිල ගන්නට මෙන් ඇතුල් අතට නැවිණි. රොබී ඇය බිම තබනවාත් සමඟම ඈ ඔහුගේ කකුලට හේත්තු වී ඔහුගේ ලෝහ ඇඟිල්ල අත්නොහැර සිටියාය. 
    මදකට පසු ඈ සිඟිති අතින් අඇගේ අම්මා මෙන් කොණ්ඩය පීරන්නට උත්සාහ කලත් එය සාර්ථක වූවා යැයි කිව නොහැක. අවසන ඈ වටයක් කැරකුනේ තමන්ගේ ගවුම ඉරී ඇත්දැයි බලන්නටය. සිඟිති අතින් රොබීට පහරක් ගැසූ ඈ 
“ඔයා නම් නරක ළමයෙක්. ඔයාට ගහන්නයි වටින්නෙ.“ යැයි කෑගෑවේ තරහක සේයාවකදු නොපෙන්වමිනි. 
   එය ඇසූ රොබී බියෙන් වකුටු වී ගියාක් මෙන් තම මුහුණ වසා ගත්තෙන් ග්ලෝරියාට ඇගේ වචන වෙනස් කරන්න සිදුවිය. “නෑ නෑ මම ඔයාට ගහන්නෑ රොබී. ඔයා ඉස්සෙල්ලා මම කිව්ව දේ ඇහුවෙ නෑනෙ. ඔයාට දිග කකුල් තියන නිසා ඔයා පොරොන්දු වුනා මම හොයාගන්නකම් දුවන්නැතුව ඉන්න. ඒත් ඔයා ඇහුවෙ නෑනෙ. දැන් මගේ වාරේ හැංගෙන්න“
  රොබී ඔහුගේ ලෝහමය මුහුණ එහා මෙහා හැරවූයේ එකඟ වන්නටය.- එකිනෙකට සමාන්තර ලෝහ පේළි සුමටව පාස්සා ඔහුගේ කය සදා තිබූ අතර කුඩා ප්‍රමාණයේ කැබලි බෙල්ලටද සාපේක්ෂව විශාල ලෝහ කැබලි කයටද පාවිච්චි කොට තිබුණි. ග්ලෝරියාට කීකරු වූ ඔහු ගනන් කිරීමට ඔට්ටු ගසට මුහුණ ලා සිටියේය. තුනී ලෝහමය පටලයකින් ඔහුගේ විදුලියෙන් දිලිසෙන ඇස් වැසී යද්දී ඔහු නිසල විය. 

රොබීගේ ඇස් වැසුනු විට සිදු වුයේ කුමක්ද ඊළඟ කොටසින්.. 

රූගේ සටහන: 
රොබී ගේ කතාව තෑග්ගක් වන්නේ මෙතුවක් කල් මා දිරිමත් කල ඔබටය. 
ජීවිතේ හමු වුනු ලස්සන දේවල් ගැන ලියන්නට පටන් ගෙන පසුගිය 13වෙනිදාට වසරකි. පුරා වසරක් තිස්සේ මා ලියූ අනේක විධ සටහන් කියවා දිරිමත් කල ඔබ සැමට බොහෝ තුති. පසුගිය සටහන් වලින් සිත රිදෙන්නට යමක් සිදුවූවා නම් ඒ ගැන සමාව අයදින අතරේදී මාගේ ඉදිරි සටහන් කියැවීමට මා සමඟ එක් වේ යැයි බලාපොරොත්තු වෙමි.

පින්තූරය : http://spectrum.ieee.org/image/1749400