ප්‍රේමයයි වෛරයයි අතරේ වෙනස කෙස්ගසකට සමයි..2

පළමු කොටසට..

 

• මිත්‍යාවෙන් පාට ගැන්වුනු විරහව

     අළුතෙන් එළි දැක්වුනු චිත්‍රපටියක් වන “රාංජනා (Raanjhanaa)“ චිත්‍රපටයේ අධ්‍යක්ෂ මහේෂ් බට් මිත්‍යාව දවටන ලද විරහව ගැන මෙසේ අදහස් දක්වයි. 

“ඉන්දියානු පුරාණෝක්තින්හි විහරව එක් කොටසකි. ඉන්දියානුවෝ කාලිදාසයන්ගේ කාලයේ සිට විරහව සමරති. ආදරය බිඳී ගිය විට එය දේව්දාස්,The great Gatsby වැනි විශිෂ්ඨ නිර්මාණයන්ට වස්තු බීජවෙයි.සාමාන්‍ය ජීවිතයේ ආදර ශෝකාන්තයන්ද බොහො ප්‍රේම වෘතාන්තයන්වලට පණ පොවයි.“

    විරහව පළමුවෙන්ම සාහිත්‍යට එක්කල භක්ති නම් දේවධර්ම පොතට අනුව විරහව යනු දෙවියන්ගේ ආදරයයි. එනිසා ආදරයට ලක්වන්නා නොදැක වුවද හුදෙක් විශ්වාසයෙන් පමණක් දෙවියන් හට ආදරය පැවතිය හැකිය. සමහර විට මනුෂ්‍ය සිතේ තමන් ආදරය කරන්නා අතහැරීමට ඇති නොහැකියාව මෙම සංකල්පය මත රඳාපවතින්නට ඉඩ තිබේ.
කතෘ අනිල් ධාකර් මෙවන් ආදරයට ඇබ්බැහි වීම ඉතා භයානක වන තරමටම එය අපූරු නිර්මාණකට පාර කියන බව විශ්වාස කරයි.

“ඒක පාර්ශවික ආදර කතාවක ඇති පරාජිත චරිත පාඨකයන් ලොලීන් අද්දවා ගන්නා සුළුයි. ඔබ අසා තියනවාද ඉතාම ලස්සන ගීතය වන්නේ දුක්බරම කතාව කියන ගීතය බව “

• පරාජිතයන් මනලොලී චරිත වීම

     ආදරයේ පරාජිත චරිත සැමවිටම සැමගේ ආකර්ෂනය දිනා ගනිති. ආදරයෙන් නොදිනන චරිත සිය හදවත් තුල ආදරය සිත් පතුලේ සුරැකිව තබාගනී යැයි සිල්ලෝම විශ්වාස කරති.විරාගයේ අරවින්දද රෝමියෝද මිනිස් සිත්තුල මෙතරම් උසස්ව මතක් කැරෙන්නේ එබැවිනි.
      එහෙත් මෙසේ හද පතුලේ ගල් ගැසෙන පරාජිත ආදරය යක්ෂයකු ලෙස කල එලි බසී නම් අපි කුමක් කරම්ද? අවසානයට ගත්කල ආදර කාසියේ අනෙක් පස වෛරය ඊර්ෂ්‍යාව වනු වලක්වනු බැරිය. ගින්නට පිදුරු මෙන් නූතන ෆැන්ටසිය කලාවෝ මෙම වෛරය ක්‍රොධය ලුණු ඇඹුල් වලින් රස කොට අනගි ආහාරයක් බවට පත්කොට නුතන තාරුණ්‍යට පිළිගන්වති. එනිසා විරහ වේදනා විදින්නන් තවදුරටත් සාම්ප්‍රදායි අනුකම්පාව හිමිවන්නන් නොවේ. ඔවුහු  රාගික හැඟුම් කළඹන සුළු අත්‍යංත චරිත වෙති. දුකට කරුණ වන්නේ රියැලිටිය මෙයින් බැහැර වීමයි.
     The Book of Unholy Mischief ලියූ එලී නිව්මාන්ට අනුව අප්‍රකාශිත ආදරය මිය යන්නේ නැත. හදේ රහසිගත තැනකට පළවා හැරෙන එය තුවාල වී පැසවා මුළු ගැන්වෙයි.  සමහරක් අවාසනාවන්තයි හට එය ඉතා කටුක වෙයි.

අප නොදකින අනිත් පැත්ත
   කවුරු කෙසේ මෙම රොමැන්ටික හැගිස්සීම හැමටම දිරවන්නේ නැත. ලංඩනයේ වෙසෙන නිර්පාල් සිං ධලිවාලා නම් ලේඛකයා අප්‍රකාශිත ආදරය ෆැන්ටසියක් වන්නේ සැබෑවට ආදරය අත් නොදුටවන්ට බව විශ්වාස කරයි.

“එය තනිකම හුදකලාව ෆැන්ටසික් කරගත්තවුන්ගේ තවත් එක් ෆැන්ටසියක් පමණි. තමන්ගේ සුළුතර ජීවියේ සියළු ප්‍රශ්න අකාමකා මෙවන් ආදරයත් ජීවිතය ඉහල තැනකට ගෙන යාවි යැයි ඔවුහු විශ්වාස කරති. රියැලිටියට බිය වන්නන් නොදිනූ ආදරය මහමෙරක් කොට සලකති. එහෙත් සත්‍යය එයට වඩා බොහෝ දරුණුයි.“

එක් බොත්තමක් එබීමෙන් සියල්ල විසඳිය යුතු බව පතන පරම්පරාවකට මෙම අමිහිරි සත්‍ය දිරවා ගැනීමට ලෙහෙසි වන්නේ නැත.

-නිමි-

ජූලි 14 ටයිම්ස් ඔෆ් ඉන්දියා හි පලවූ නෝනා වාලියා විසින් ලියන ලද I don't love you ලිපිය ඇසුරින් සැකසිනි. 

පින්තූරු අනුග්‍රහය:
www.indianexpress.com  

ප්‍රේමයයි වෛරයයි අතරේ වෙනස කෙස්ගසකට සමයි..1

      පිරිමි ළමුන් තමන්ගේ ගෑනු ළමයාට පණ ඇති තුරු ආදරය කිරීමට පොරොන්දු දෙන්නේ ආදරය පැවසීමත් සමගය. ගෑනු ලමුන්ද ඊට දෙවනි නැත. කොල්ලන් කෙල්ලන් මිනිසුන් ගැහැනුන් වද්දී තමන්ගේ ලෝකය ලිං ගැට්ටෙන් ඔබ්බට ලොකු වද්දී පෙර කී ආදරය පෙර මෙන් රසවත් නොවෙයි. මෙය ඔබට මට සැමටම සිදුවිය හැකි පොදු කතාන්දරයකි.
      විරහව ආදරය තරම්ම ජීවිතයේ කොටසකි. එයින් විඳින වේදනාවද කාහටත් පොදුය. කවීන් කතුවරුන් දම්මි -සුගත්, රෝමියෝ-ජුලියට් සිට දේව්දාස්-පාරෝ, සිඩ්නි කාර්ටන්-ලුසී මැනට් දක්වා වූ ජනප්‍රිය චරිත හා සිත් හඬවන කතාපුවත් ලියුවේ දිනූ ආදරයට වඩා ආදරයේ ආශාව සහ පරිත්‍යාගය පදනම් වූ විරහව පදනම් කැරගෙනය.
     පර්නැන්දු ශේකර්,බාලිකා වාඩු නම් ටෙලි වෘතාන්තයේ තිර රචකයා නොදිනූ ආදරය මෙතරම් ජනප්‍රිය වීමට හේතු මෙසේ විස්තර කරයි.

“දිනූ ආදරය කෙතරම් බොළඳද? නීරසද? ටිකකට හිතන්න ලයිලා-මජ්නු විවාහ වුනොත් කොහොම වෙයිද කියලා? නොදිනූ ආදරය සදහටම පවතිනවා. එහි ආදරයේ ආශාව කවදාවත් වියැකී යන්නෑ.ආදරය බිඳීයන තරමටම එයට හිතේ ඇති රුචිය මනදොල සංසිදෙන්නේ නැහැ. විරහව කියන්නේ තිත්ත රසැති බීමක් වගේ. ආදරය විවාහයෙන් එකතුවීමෙන් සම්පුර්ණ වුනාම එහි සුරංගනා ගතිය නැතිවෙනවා.ඒ නිසා තමයි නොදිනූ ආදර පුරාවෘත්තවලට ලෝකයම ආදරය කරන්නේ.“

    කෙසේ වුවත් මෑත යථාර්තය ඉහත කියන ලද රොමෑන්ටික් සංකල්පයෙන් බැහැරව සාහසික ස්වරූපයක් ගෙන ඇති බව පෙනෙන්නට තිබේ. පුවත් පත් රූපවාහිනි වැඩසටහන් ආදරයෙන් පැරදුන් ආදරවන්තයින්ගේ පිහි ඇණුම්, පීඩා කිරීම්, බිය වැද්දීම්, ඇසිඩ් ගැසීම්,සියදිවි නසාගැනීම්,  මිනීමැරුම් වලින් පිරී ඇත. මේ සියල්ල ආදරයේ නාමයෙන් ඇතිවන වෛරය, ආදරය නැතිවේ යැයි ඇතිවන බිය හෝ ලැජ්ජාව නිසා සිදුවන දේවල්ය.

• හීන වූ ජීවන කුසලතා

      තමන්ගේ මුළු ජීවිත කාලය තුල ආදරයකින් ප්‍රතික්ෂේප නොවී සිටීමට  ඇති අවස්ථා ඉතා අල්පය. පරිණාමවාදී මනෝවිද්‍යාඥ ඩේවිඩ් බස් ඔහුගේ “The Dangerously Passion “ පර්යේෂන කෘතියේදී මෙසේ සඳහන් කර ඇත.

“පුද්ගලයන් විසිදෙනෙකු ගත් කල විරහව අත්දැක නොමැත්තන් ඇත්තේ එක් අයෙකු පමණි.“

   පොත්වල පිටු අතර හෝ සිනමාවේ තිරය මත විරහව රොමෑන්ටික වන තරමටම සැබෑ ජීවිතය තුල විරහය ප්‍රචන්ඩ වේ. මෙසේ පවසන්නේ විසි හතර හැවිදිරි ඌරජ් කුමාර්ය. 

“අවුරුදු 13දී මම ආදරය කල ගෑනු ළමයා මාව දාලා ගියා. මට පිස්සු හැදුන්නැති එක විතරයි. මම එයාගේ පස්සෙන් ගියා ඇවිටිලි කලා එයාගේ ෆේස්බුක් ගිණුම හැක් කලා, තර්ජනය කරලා ඇමතුම් දුන්නා. අන්තිමට මටම තේරුනා මට පිස්සු හැදීගෙන එනවා කියලා. මගේ යෙහෙළියන්  බොහොමයක් එයාලා පිරිමි ළමුන් අතින් ප්‍රතික්ෂේප වුනාම සියදිවි නසාගන්නවා කියලා තර්ජනය කරලා තියනවා. මට දකින විදිහට දැන් කාලේ කවුරුත් බැහැ කියන දේ අහන්න කැමති නෑ.“

      වෛද්‍ය කනිකා කන්දෙවාල්, දිල්ලියේ ශ්‍රී රාම් කාන්තා විද්‍යාලයේ මනෝ විද්‍යා මහාචාර්ය වරිය මෙයට හේතු මෙසේ සඳහන් කරන්නීය.

“ආදරයේ බිඳ වැටීම් ලොකු වුවත් පොඩි වුවත් මේ පරම්පරාවේ බොහොමයකට එය දරාගන්න බැහැ. එයට හේතු වී ඇත්තේ ඔවුන් හැදී වැඩෙන කාලය තුල එවන් අවස්ථා ඉතා අඩුවීමයි.“

Can Love Happen Twice පොතේ කතෘ රවීන්ද්‍ර සිං මෙසේ කියයි.

“දැන් ඇත්තේ දුටු ගමන් ඇතිවුනු ආදරයකට වඩා දුටු ගමන් ඇතිවුනු කැමැත්තක්. එදා තිබූ තරුණ ආදරය වෙනුවට දැන් ඇත්තේ එක් මවුස් ක්ලිකයකින් ඇතිවුනු ආදරයක්. දැන් ආදරය ඇතිවීමට දෙදෙනා හැබැහින් දකින්නටම උවමනා නැහැ. ප්‍රේමය හුදෙක් මවුස් ක්ලිකයක් තරම් පහසුයි ලේසියි.“

      එසේ ඇතිවන සෝඩා බෝතල් ආදරය මවුස් ක්ලිකයකින් පමණක් එකිනෙකා අතර හුවමාරු නොවද්දී ප්‍රතික්ෂේපය යනු ලෝකය කඩා වැටීමක් වනු වලක්වන්නට බැරිය.

ඉතිරිය දෙවන කොටසින්...

ජූලි 14 ටයිම්ස් ඔෆ් ඉන්දියා හි පලවූ නෝනා වාලියා විසින් ලියන ලද I don't love you ඇසුරින් සැකසිනි.

පින්තූරු අනුග්‍රහය:
http://ibnlive.in.com

මුහුදු ලිහිණියා සහ මීයා..

     කළු මුහුදු වෙරළ උඩින් පියාසර කරමින් සිටි මුහුදු ලිහිණියෙක් වෙරළේ සිටි මීයකු දුටුවේය. මීයා දැකීමෙන් පුදුමයට පත් ඌ හනිකට අහසින් බිමට පාත්වී මීයාගෙන් මෙසේ ඇසුවේය.
“කෝ තමුසෙගේ පිහාටු?“
     එකම භාෂාව කතා නොකල බැවින් මීයාට මුහුදු ලිහිණියා කී කිසිදෙයක් තේරුනේ නැත. එහෙත් තමන් ඉදිරියේ සිටිනා මේ අපූරු සතා දෙස ඌ විස්මිත දෑසින් බලා මෙසේ තමාටම කොඳුරාගත්තේය.
“පව්. මූට මොකක් හරි ලෙඩක් වෙන්න ඕන. බලන්නකො උගේ ඇඟෙන් කැත ලොකු කෑලි දෙකක් එල්ලෙන හැටි.“
    තමන්ගේ පිහාටු දෙක දුකෙන් බලා සිටිමින් නිශ්ශබ්ද මීයා දුටු මුහුදු ලිහිණියාගේ හිත අනුකම්පාවෙන් පිරි ගියේය.
“පව්. අසරණයා. මොකෙක් හරි මුගේ පිහාටු පැහැරගෙන ඌව බීරි කරලත් ගිහින් වගේ.“
    මීයාගේ යහපත සිතූ මුහුදු ලිහිණියා තම තුඩින් මීයා රැගෙන අහසේ චාරිකාවක් රැගෙන ගියේය.
“අඩුම ගානේ ඌට පාළුව හරි මගෑරෙයිනේ. පව්. පරණ මතකයේ පොඩ්ඩක් හරි ඉන්න පුළුවන් වේවිනේ.  “
    අහසේ තැනින් තැන මීයාව රැගෙන යද්දී ලිහිණියා සිතුවේය. පසුව පරිස්සමෙන් මීයාව සිටි තැනම තබා ලිහිණියා පියාඹා ගියේය.
   මාස කිහිපයක් තිස්සේ මීයා ජීවත් වූයේ අසතුටිනි. ඉතා ඉහලින් පියාසර කැරමින් ලෝකයේ විශාල බව හා ලස්සන දුටු මීයා තමන් දැන් ගතකරන ජීවිතය ගැන දුක් වුනේය.
   කාලය ගතවත්ම ඌ තමන් මීයෙක්ම පමණක් බව වටහා ගත්තේ ඒ මී බවට හුරුවිය. තමන් අහස් ගමන නැමැති හාස්කම සිහිනෙන් දුටු මුදු සුවඳක් පමණ ලෙස උගේ සිතේ තැන්පත් විය.

උපුටාගැන්ම: http://paulocoelhoblog.com/2013/04/10/the-seagull-and-the-mouse/
පින්තූරු අනුග්‍රහය: http://pedantia.deviantart.com/art/Mouse-and-seagull-141808893
 
  

ගණන්කාරයින් කොහිද?...මෙහි එන්න...!!

http://read.bi/14pv3cB

රූ සටහන:
කරකවලා අතෑරපු ප්‍රශ්න 12ක්..ගණන් කාරයන්ට නම් තේරේවි!!

“හායි,මම රෝසි...“

      ඒ සරසවියයේ අළුත් වසරේ පළමු දවස. මුලින්ම ගුරුතුමා පැමිණ තමන්ව අඳුන්වා දුන්නා.ඒ එක්කම අපි නොදන්නා අයකු සමඟ මිතුරු වී පෙන්වන්නැයි ඔහු අපි හැමෝටම අභියෝගයක් ඉදිරි පත් කලා. 
     ඔහුගේ අභියෝගය පිළිගන්නට සිතූ මම නැගිට වට පිට බැලුවේ මෙතෙක් නොදැකපු මුහුණක් අඳුනා ගන්නට. එක්වරම සුමුදු අතක් මගේ උරහිසේ වැදුනා. මම හැරී බලන විට දුටුවේ රැලි ගැසුනු වයැසිති ආච්චි කෙනෙක්.ඇගේ වත මිතුරු සිනාවකින් සැරසී තිබුනා. 

“හායි, මම රෝසි.මට දැන් අසූ හතක්. මම ඔයාට හග් එකක් දුන්නට කමක් නැද්ද?“ 

මට එකවරම සිනහා ගියා. 
“ඔව් ඇත්තෙන්ම මොකද බැරි?“ 
 ඇය මා වැළඳගත්තේ ඇගේ මිතුරු සිනාව වැනිම ප්‍රීතියකින්.!! 

“ඔයා මෙච්චර කලින් ඇයි ඉස්කෝලෙට ආවේ? මේ වගේ ලාබාල අහිංසක වයසකදි?“ මම ඇසුවා.  ඇයත් විහිළුවෙන්ම මෙසේ පැවසුවා. 
 “මම ආවේ පොහොසත් කොල්ලෙක් දාගෙන කසාද බැඳලා ළමයි කිහිපදෙනෙක් හදන්න...!!“ 
“ඇත්තට?“ මම බොරු පුදුමයක් පෙන්නුවා. 
  අපි දෙදෙනාගේම සිනහව එළියට පැන්නේ එකවිටමයි. මෙතරම් වයසකදී ඉගෙන ගන්න ඇයට අවැසි ඇයි යන්න නිතරම මට ඇතිවුනු ප්‍රශ්නයක්. 

“මම හැම තිස්සෙම උපාධියක් ගන්න සිහින මැව්වා. දැන් මම ඇත්තටම උපාධියකට ඉගෙන ගන්නවා.“
    ඇය පැවසුවේ ඇගේ සුපුරුදු සිනහව අතරින්. එදා පන්තිය ඉවර වුනාම අපි එකටම කැන්ටිමට ගොස් චොකලට් මිල්ක්ෂේක් බිව්වා. අපි මිතුරන් වෙන්න වැඩි කාලයක් ගියේ නැහැ. 
   ඉතිරි මාස කිහිපයේදිම අපි පන්ති ගියේ එකට. ඇගේ නන්ස්ටොප් කතාවට මම ආකර්ෂනය වුනේ නිතැතින්ම. ඇගේ ජීවිත කාල මැසිමෙන් නැගුනු ජීවන පරිචය මාව පුදුමයට පත්කලා. 
    අවුරුද්දක් පුරා දිවුනු පාඨමාලා කාලය කුල රෝසි සරසවිය පුරා ප්‍රසිද්ධ වුනු එක අරුමයක් නොවේ. ඇයට ලෙහෙසියෙන් මිතුරන් ඇති කරගැනීමේ හැකියාවක් තිබුනා. ඇය ලස්සනට අඳින්නට අශා කලා. ඇගේ මිතුරු මිතුරියන්ගේ ආකර්ෂණයෙන් ඇය බොහෝ සතුටට පත්වුනා. 
     සමාසිකය අවසානයේ අපි රෝසිට ආරාධනා කලා කතාවක් කරන්නට. ඇය එදා අපට කී දේ කවදාවත් අමතක වෙන්නැති වේවි. ඇයව අඳුන්වා දුන්නාට පසු ඇය සෙමෙන් සෙමෙන් වේදිකාව මතට පිය මැන්නා. ඇය සූදානම් වී තිබූ කතාව කරන්නට ඇය පටන් ගන්නවාත් එක්කම ඇගේ සටහන් ටික බිම වැටුනා. මහත් අපහසුතාවයකට පත් වුනු ඇය මයික්‍රෆෝනය ඉදිරියට නැමී මෙසේ පැවසුවා. 
  “මට සමාවෙන්න මම අද ටිකක් කලබලයි. මම මේ දවස්වල බියර් නොබී විස්කි බොන පටන් ගත්තනේ..ඒකයි..කොහොම වුනත් මම පුරුදු වෙච්චි කතාව කියන්න ගියොත් සෑහෙන වෙලාවක් යන නිසා මම දන්න මගේ කතාව කියන්නම්.“
   අපි හැමෝගෙම සිනහව මැද්දෙන් ඇය උගුර පාදා කතාව පටන් ගත්තා. 

 “අපි සෙල්ලම් කරන එක නවත්තන්නේ අපි වයසට ගිය නිසා නෙවි අපි වයසට යන්නේ අපි සෙල්ලම් කරන එක නවත්තන නිසා....“ 
“හැමදාම තරුණව වීම සතුටින් සිටීම සාර්ථක වීම පසුපස ඇත්තේ පොඩි රහසක්. ඔයාලා හැමදාම සිනහා වෙලා ඉන්න. සිනහා වෙන්න පුළුවන් විහිළුවක්, හැමදාම හොයාගන්න. ඒ එක්කම ඔයාලාව ජීවත් කරවන්න පුළුවන් සිහිනයක් තියාගන්න. ඔයාලා ගාව සිහිනයක් නැති වුනු දාට ඔයාලා ජීවත් වුනත් මැරුනා වගේ. අපි අවට ජීවත් වෙන බොහෝ මිනිසුන් ඇත්තටම මැරිලා එයාලා නොදැනුවත්වම.“
“වයසට යාම හා වැඩිහිටියෙක් වීම අතර ලොකු වෙනසක් තියනවා. ඔයාගෙ වසය 19ක් නම් අවුරුද්දක් මොකුත් ප්‍රයෝජනවත් වැඩක් නොකර මුලු කාලෙම ඇඳේ හිටියත් ඔයාගේ වයස අවුරුදු 20ක් වේවි. මට අසූ හතක් වයසෙදි මම මොකුත් නොකර අවුරුද්දක් ඇඳේ හිටියොත් ඊළඟ අවුරුද්දෙදි මට අසූ අටක් වේවි. අපි හැමෝම වයසට යනවා. ඒකට විෂේශ දක්ෂතාවයක් හැකියාවක් ඕන වෙන්නෙ නෑ. 
“ඒත් වැඩිහිටියෙක් වෙනවා කියන්නෙ සෑම වෙනසකදීම සතුටු වෙන්න දියුණු වෙන්න අවස්ථාවක් හොයා ගන්න එක. පසුතැවිල්ලක් නැතිව ජීවත් වෙන එක. වයසක අපි කරපු දේවල් ගැන පසුතැවෙන්නෑ. ඒත් අපි දුක් වෙන්නේ අපිට කරන්න බැරිවුනු දේවල් ගැන. මරණයට බය වෙන්නේ පසුතැවෙන මිනිසුන් පමණයි. “

    ඇය ඇගේ කතාව අවසන් කලේ ජයග්‍රාහීව “THE ROSE“ගීතය ගායනා කිරීමෙන්.ගීයේ පදවැල හොඳින් ඉගෙන ගන්නැයි ඇය අපෙන් ඉල්ලා සිටියා. අවුරුද්ද අවසානයේ ඇය උපාධියක හිමිකාරියක් වුනේ ඇගේ මේ දිදුලන ආකල්පය නිසා. 

    
     උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයෙන් සතියකට පසු ඇය සතුටින් මෙලොව හැරගියා. දෙදහසකට අධික සරසවි සිසුන් පිරිසක් ඇගේ අවමංගල උත්සවයට සහභාගි වී සිටියා. අපි සිහින දකිනා දේ වෙනුවෙන් ක්‍රියා කරන්න කවදාවත් පරක්කු නැති බව උදාහරණයකින්ම පෙන්වූ මේ අරුම පුදුම කාන්තාව වෙනුවෙන් අවසන් ගෞරව පුද කරන්නට ඒ කිසිවෙකුත් පසුබට වුනේ නැහැ. මතක තියා ගන්න. 

වයසට යාම අනිවාර්ය වුනත් වැඩිහිටියෙකු වීම ඔබගේ මනාපයට තෝරාගතහැකි දෙයක්..............

රූ සටහන: 

Amanda McBroom අතින් ලියැවී Bette Midler ගේ මියුරු කටහඬින් ගීතවත් වුනු The Rose (song) පොප් ගීය අපට ආපහු හිතන්න දෙයක් ඉතිරි කල ගීයක්.

 මේ සටහන ලියැවුනේ හැමදාමත් ලස්සන ඊ ලියුම් බෙදාගන්න උදිතාගේ ඊයක් ඇසුරින්. එනිසා පොස්ටුව ඇයට තෑග්ගක් ලෙස..


පසු සටහන-31/03/2013

පැතුම්   March 29, 2013 at 3:37 PM

“අපි සෙල්ලම් කරන එක නවත්තන්නේ අපි වයසට ගිය නිසා නෙවි අපි වයසට යන්නේ අපි සෙල්ලම් කරන එක නවත්තන නිසා....“ මේක නියම කියමනක්.

ඊයේ පොඩි උත්සවයකට සහභාගී වුනා. මහාචාර්ය කාලෝ ෆොන්සේකා මහත්මය කතාවක් කළා. හැමෝම එතුමාගෙන් අහනවලු "මෙච්චර හොඳට සතුටෙන් නිරෝගිව ජීවත් වෙන රහස මොකක්ද කියලා" එතකොට එතුමා හිනා වෙලා කියනවලු "උපන් දා ඉඳන් හුස්ම ගන්න අමතක නොකරපු එකලු හේතුව" කියලා

ඊට පස්සේ වැදගත් කරුණු 5 ක් කිව්වා සතුටෙන් ජීවත් වෙන්න. A,B,C,D,E,

A - Avoid
B - Be
C - Cut down
D - Don't
E - Eat

A - Avoid alcohol
B - Be active
C - Cut down Sugar, Salt, Fats
D - Don't smoke
E - Eat Fruits & Vegetables

ස්තුතියි පැතුම්..

 සිත්තමීගෙන් ලැබුනු තෑග්ග:

ඇතැමෙකුට ආදරය ගංගාවකි

මෘදු පරඬැල් ගිලගන්නා.

ඇතැමෙකුට ආදරය පිහි තලයකි

ආත්මයේ රුධිරය විසිරුවනා.

ඇතැමෙකුට ආදරය කුසගින්නකි

නොනැවතී වේදනා ගෙන දෙනා.

මා දකිනා ආදරයනම් සුවඳැති මලකි,

එහි බීජය ඔබය, ඔබ පමණමය සැමදා.

බිඳී යන්නට බියැති හදවතයි

රඟන්නට පා නොසොල්වන්නේ.

අවදි වන්නට බියැති සිහිනයයි

අවස්ථා මගහරින්නේ.

සිතක සොඳුරු බව නොදන්නායි,

පරිත්‍යාගය නොහඳුනන්නේ,

මියෙන්නට බියැති ආත්මයයි

ජීවතය විඳින සැටි නොදන්නේ.

රාත්‍රියේ හුදෙකලා බව රජයන මොහොතේ

මාවත බොහෝ දුරැති වන සඳ,

ආදරය හිමි වන්නේ

වාසනාවන්තයාටත් ශක්තිවන්තයාටත් පමණකැයි

ඔබට සිතෙනා විට,

සිහිපත් කරගන්න

ශිශිරයේ ඝනැති හිම තලා පතුලේ

සැඟවී ඇති බව

හිරුට පෙම් බැඳි බීජයක් 

වසන්තයේදී රෝස මලක් වී හිනැහෙන.

ස්තුතියි සිත්තමී...

  

පුස් තකා 6: It takes a village

“ ළමයි සැර පරුෂ පුද්ගලයෝ නොවෙති. ඔවුන් තමන් දන්නා වැඩිහිටියන් මත යැපෙති. එම වැඩිහිටියෝ එම ළමුන්ගේ යහ පැවැත්මට බලපාන  දහමකුත් එකක් තීරණ ඔවුන් වෙනුවෙන් ගනිති. ජාතියේ බාල පරපුර හැදී වැඩෙන්නේ පවුල් සංකල්පය අගය කරන සමාජයකද නැතද යන්න තීරණය කිරීමේ වගකීම  එවැනි වැඩිහිටියන් ලෙස අප භාරගත යුතුය.” 

        වසර විසිපහකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ ළමුන්ගේ යහ පැවැත්ම තහවුරු කිරීමට ක්‍රියාකාරීව උත්සාහ කල සමාජ සේවිකාවක් විසින් ලියන ලද පොත මා ඇස ගැටුනේ කලින් ලියූ පෝස්ටුවට පසුය. ඇමරිකාවේ ජනප්‍රියතම රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකාව ලෙස ප්‍රකට වූ ඈ අන් කවරකුවත් නොව හිලරි ක්ලින්ටන්ය. හරියටම කියනවා නම් හිලරි රෝඩම් ක්ලින්ටන්ය.
       It takes a Village නමින් ඈ විසින් ලියන ලද පොත ළමා සුභ සාධනය පිළිබඳ වෙනත් මානයක් පාඨකයා වෙත පිළිගන්වයි. පොත පුරා දිවෙන තිත්ත යථාර්ථය වනුයේ ළමුන්ගේ යහ පැවැත්ම සම්පූර්ණයෙන්ම රඳා පවතින්නේ සමාජය මත බවය.
       It takes a village to raise a child යන අප්‍රිකානු පිරුළ එක් තැන් කල හිලරි ඇගේ අත්දැකීම් හා සමාජයේ සත්‍ය උදාහරණ සම සමව ගනිමින් ළමුන් වෙනුවෙන් ඇගේ හඬ අවදි වූ අයුරු එකින් එක විස්තර කරයි.

 “චෙල්සා වික්ටෝරියා ක්ලින්ටන් පළමු වරට මා තුරුළට ගනිද්දි ඈ ගැන දැනුනු ආදරයෙන් හා වගකීමෙන් මා ඉපිල ගියෙමි. මා තුරුලේ ඈ නිදද්දී මට දැනුනු ඒ විස්මිත හැඟීම මා කියවූ එකදු පොතකින් මා අධ්‍යනය කල ළමුන්ගෙන් හෝ උසාවිය ඉදිරිපිට මා විසින් නියෝජනය කල එකදු ළමයකුගෙන් හෝ මට ලැබී තිබුනු අත්දැකීම් හා සමකල නොහැකි විය. ”

ක්ලින්ටන් පවුල

ඈ ඇති දැඩි කල පවුල, ඈ එකතු වූ පවුල හා ඈ විසින් ගොඩ නැගූ පවුල වටා ගෙතී ඇගේ ජීවන අත්දැකීම් වලින් සිත්තම් වූ ඒ පොත මා සසල කල එකම කාලීන සබඳතා (Current Affairs) පොත බව කිව යුතුය. ඈ සහ බිල් ක්ලින්ටන් දරුවන් වෙනුවෙන් ඇවිද ගිය දුර කියවන්නාගේ සිත සසල කරද්දී සමාජයේ දරුවන් වෙනුවෙන් අප සතු යුතුකම් ඉටු කලා දැයි වරදකාරී හැඟීමෙන් සිත දවයි.

“අප ළමුන් ගැන උගන්වන පන්තියකට යා යුතුයැයි මා බිල්ට යෝජනා කලේ මා ගැබ්ගත් දිනවල සිටමය. ඔහු හා පළමු වතාවට පියවරු වන්නට සැරසෙන්නන් නිහඬව පුටුවල වාඩි වී සිටියෝය. සියල්ලන්ගේම අත් ඉදිරිපසින් බැඳගෙන සිටියේ තමන් සිටින්නේ වෙනත් ලොවක යන හැඟීමෙනි. අපේ උපදේශකවරයා මෙසේ ඇසීය. දැන් මෙතන බබාලා නාවලා කරලා නැපි මාරු කරපු කී දෙනෙක් ඉන්නවද? අඩුම ගනනේ පොඩ්ඩෙක්ව වඩාගෙන වත් තියන උන්නැහේලා කවුද? මුනු මුනු ගාමින් අත් එකක් දෙකක් එසැවිනි. ඉන්පසු හෙතෙම මෙසේ ඇසුවේය. පොඩ්ඩෙක්ගේ වගකීම ගැන හිතලා තමුන්ලා කී දෙනෙක්ගේ  හොඳ පණ ගිහින් තියනවද? බකස් ගා එළියට පැන්න සිනහව සමගින් අත් සියල්ලම ඉහලට එසවිනි.”

සමාජයේ ජීවත් වන්නන් ලෙස අපේ වගකීම නැවත නැවතත්  කන් අද්දර නින්නාද දෙන්නට සමත් වූ ඇගේ පොත කියවිය යුතු ලිස්ටුවට එකතු කරගන්නට වටිනේය. හතර වරිගයාටම පිරිනැමෙන පොතේ පිදුම උපුටා දක්වමින් පෝස්ටුව අවසන් කරමි.

“For the family I raised me

the family I joined

and the family we made.”

 

පින්තූරු අනුග්‍රහය:
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/gallery/2010/07/02/GA2010070203262.html
http://books.google.lk/books/about/It_takes_a_village.html?id=_w5JPgAACAAJ&redir_esc=y

සුදු මල්ලී...

බෑග් මල්ල කරට බරදී

පිටුපසින් දෙකට නැමී

අජටාකාශගාමියෙක් බස්රියේ එල්ලී

සඳ තරණයට යනවාලු

පොත් දෙක කිහිලි ගසා 

ගුරු පාරේ පිම්මේ දිවගොස් 

අඹ ගෙඩියට පොරකා

අඹ යාළුවන් වූ කාලය දැන් ගෙවිලලු

කොම්පීතර යුගයෙට

හැල්මේ දිවයන්න

ආදරයෙන් වැලඳගන්න

අපේ මල්ලි ලෑස්තිලු

ක්‍රිකට් පිත්ත එල්ලෙ පොල්ල

දොරමුල්ලේ දූවිලි කයි

ඒවගේ දුක නිවාලන්න

අපේ මල්ලිට කෝ වෙලාව

උදේ ඉඳන් රෑ වෙනකම් 

රැයේ ඉඳන් එළිවෙනකම්

ටියුෂන්..ටියුෂන්..ටියුෂන්

ජීවිතේම දියවෙලා

පොතින් මොහොතකට මිදෙන්න

නිසංසලේ හුස්ම ගන්න

හමන පවන් රැල් විඳින්න

මල්ලිට අමතක වූ හැටි

වෙල් එළියේ දුවල පැනල

සරුංගලේ එක්ක දුවල

හිනාවෙන්න, දඟ කරන්න 

අපෙ මල්ලිට දැන් බැහැයිලු

ගණිතය,විජ්ජාව සමඟ

සිංහල ඉංග්‍රීසි එක්ක

අපේ මල්ලි බරටම වැඩ

ගෙදර ආපු වෙලේ ඉඳන්

අපිත් එක්ක හිනාවෙලා

ආගිය තොරතුරු කියන්න

එයාට දැන් කොයි වෙලාව

හැම තිස්සෙම වැඩ වැඩ වැඩ

අනේ අම්මෙ අනේ තාත්තෙ

අයියෙ අක්කෙ නැන්දෙ මාමෙ

හිනාවෙන්න දඟ කරන්න කියාදෙන්න

ටියුෂන් පන්තියක් දාන්න

පින්තූර අනුග්‍රහය: http://www.istockphoto.com, http://languagetrace.blogspot.com/,http://studentlanka.com

සිනෙ රූ: ලොව නිහඬවද්දී තනිව නැගිටින්න..

අවාසනාවන්ත ලෙස සැමියා අහිමිව ගිය වැන්දඹුවක්.
බිළින්දෙක් කුස තුල හොවා ගත් ගැබිනි මවක්
තම දැනුම අවියක් කොට ගත් මෘදුකාංග ඉංජිනේරුවරියක්
නීති පොතෙන් පිළීසරණක් නොලැබ අසරණව ගිය පුරවැසියෙක්
නීතිය සියතට ගන්නට නොව 
එරෙහිව තනිව හෝ නැගී සිටින්නට වෙර දරන කාන්තාවක්....