කඳුකතා 4: ස්තුති කතාව හා ෆ්ලෑෂ් ලයිට්

        අද කඳු කතාවෙ කන්දක් ගැන කතාවක් නැද්ද මන්දා. පොඩියට හරි කන්දක් ගැන තියනවා නම් ඒ හන්තාන කන්ද. පසුගිය දවසක ගවේෂකයන්ගෙ සංගමේ සුහද හමුවට ගිහිල්ලා නංගිලා මල්ලිලා ගොඩක් එක්ක සොඳුරු රාත්‍රියක් ගත කරද්දි තමයි අද කතාව මතක් වුනේ.
       මේ දවස්වල සරසවි ගැන කියැවෙන කතා යහපත් සෞඛයෙන් තොර නිසා මම කතාවෙ තියන පඳුරු තැලිල්ල විස්තරේ ටිකක් විතර වැඩි කරනවා. සරසවි ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ගේ තවත් පැතිකඩක් බලාගන්න පුළුවන් නිසා.

***

       
සරසවි ගවේෂකයන්ගෙ වාර්ෂික කඳු කාලසටහනේ වැදගත්ම වැඩසටහන් දෙක තුනක් තියනවා. ඒත් ගවේෂන තරඟාවලිය මේ හැම එකකටම වඩා විෂේශ වෙන්නෙ හේතු කීපයක් නිසා.
       වාර්ෂික ගවේෂණ තරඟාවලිය කොයි කාලෙ පටන් ගත්ත එකක්ද කියලා මතක නැති වුනත් මම සරසවියෙ හිටපු අවුරුදු හතරෙම ඒකට සක්‍රියව දායක වෙන්න අවස්ථාව මට ලැබුනා. ගවේෂණ තරඟාවලිය පැවැත්වෙන්නෙ මහනුවර අවට පාසල්වල ඉන්න නංගිලා මල්ලිලාට. බාලක බාලකා තරඟ දෙකක් පැවැත්වෙන්නෙ පරිසර ගවේෂණය හුරු කරවන්න. හැම පාසලකින්ම එන දහ දෙනෙකුගෙන් සමන්විත ගවේෂන කණ්ඩායම් සංවිධායකයො නම් කරන ලද පාරකින් හන්තාන කන්දෙ එක කඳු මුදුනකට ළඟා වෙන්න ඕන. (ඒක හන්තාන කන්දෙ කඳු මුදුන් 7න් එකක් නෙවි. එතනට කියන්නෙ CP2 කියලා. )
        ඔවුන් ගවේෂනය කරන හැටි නිරීක්ෂනය කරන්න එයාල යන අතරමග නිරීක්ෂකයොත් ඉන්නවා. අන්තිමට කඳු නැගීම ගැන සාමාන්‍ය දැනුමක් ලබා දීලා (කඹ පාවිච්චිය, ගැට වර්ග, සතුන්,ශාඛ නිරීක්ෂණය වගේ දේවල්) එදා දවස ගැන හැම කණ්ඩායමම වාර්තාවක් ලියන්න ඕන. (වාර්තා ලියන්න පොත් පුටු මේස ලැබෙන්නෑ. ගවේෂනයකදි ලැබෙන පහසුකම් විතරයි. ඕන නම් මනෝ පුටු පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්!)
       නිරීක්ෂකයො ලබා දුන්න ඇගයීම්, කන්ද තරණය කරන්න ගතවුනු කාලය වගේ හැම දේම පාදක කරගෙන එම වසරේ බාලක හා බාලිකා ගවේෂක ශූරතාව තීරණය කරනු ලබනවා.  සහභාගි වුනු හැමෝටම වටිනා සහතිකයකුත් ලැබෙනවා.
          මේ වගේ වැඩසටහනක් සංවිධානය කරන එක ලේසි පහසු දෙයක් නෙවි. බොහෝ වෙලාවට මේ සඳහා අවැසි මුදල් හොයාගන්න අපි කරන්න පුළුවන් හැමදේම කරනවා. ඒ එක්කම විශ්ව විද්‍යාලයේ පාඨමාලාවත් හදාරන අතරෙ මේ වගේ දේකටත් මහන්සි වෙන එක කොච්චර අමාරුද කියලා මම නම් අත්දැකීමෙන් දන්නවා. මේ තරඟාවලිය සාමාන්‍යයෙන්   පැවැත්වෙන්නෙ විශ්ව විද්‍යාලයීය ක්‍රීඩාංගනයෙ එක පැත්තක. අවට පාසල් වලින් එන 700කට ආසන්න වුනු නංගිලා මල්ලිලා වගේම එයාලගෙ ගුරුවරු හසුරුවන්න ඒකටම හරියන දක්ෂතාවයක් තියෙන්න ඕන. කන්දක් නගිනකොට වෙන අනතුරු වලක්වා ගන්න ප්‍රථමාධාර කණ්ඩායම් සීරුවෙන් තියාගන්න ඕන. ඒ ඇරුනුකොට කන්දට යන පාර ගැන විස්තර ලියලා තියන අත්පත්‍රිකාව වැරදියට කියවලා අතරමං වෙන නංගිලා මල්ලිලාව හොයන්න තවත් කට්ටියක් ඉන්න ඕන.ඒ වගේම 700ක් දෙනාට සහතික ලියන්න. ඇවිල්ලා ඉන්න දෙමව්පියො ගුරුවරුන්ගෙ ඕනෑ එපාකම් බලන්න වගේ එකී මෙකී නොකී දාහක් වැඩ කෙරන්නෙ 80ක් තරම් වූ කණිෂ්ඨ හා ජ්‍යේෂ්ඨ ගවේෂකයො අතින්. 

අපි හදපු වැල් පාලමේ පින්තූරයක් නැති වුනත් මේ තියෙන්නෙ ඊට කලින් අවුරුද්දෙ අපි හදපු සමරුව

          ඒ වගේම තමන්ට වැඩිය අවුරුදු 4-5ක් බාල නංගිලා මල්ලිලා එක්ක සහෝදරත්වයෙන් බැඳිලා එයාලව තමන්ගෙම නංගිලා මල්ලිලා වගේ ආරක්ෂා කරන්නත් මනා සංයමයක් තිබිය යුතු වෙනවා. ඒ මොනව හරි සිද්ධියක් වුනොත් හැමෝම ඇඟිල්ල දික් කරන්න බලන්න ඉන්න නිසා.
       මේ අතරෙ සරසවියට පය ගහන මේ අමුත්තන්ව පිළගන්න ගවේෂකයො රෑ නිදි මරාගෙන මොනවහරි සමරුවක් ඉදි කරනවා. මම මේ කතාව කියන සැරේ අපි ඉදිකරේ එල්ලෙන පාළමක්. පිට්ටනිය පැත්තකින් ගලා යන දොළ පාර හරහා අනිත් පැත්තට යන්න පුළුවන් විදිහට අපි එල්ලෙන පාලම හැදුවා. පාලම හදන්න පටන් ගන්න දවස්වලම තමා අපිට ආරංචි වුනේ අනධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලය වැඩ වර්ජනයකට සූදානම් වෙනවා කියලා. එදා බ්‍රහස්පතින්දා දවසක් වුනා වගේම එළඹෙන සෙනසුරාදා ගවේෂන තරඟාවලිය පවත්වන්න අපි ඔක්කොම දේවල් සූදානම් කරලයි තිබුනෙ. වැඩ වර්ජනය නිසා අපිට ඒක කල් දාන්න පුළුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ. කොහොමත් අභියෝගයක් වෙලා තිබුන වැඩසටහන මේ තීරණයත් එක්ක කරන්න බැරි තත්වයකටම පත්වුනා. 
        ඒත් වයසෙ වැරැද්ද නිසාද නැත්නම් කොහොමත් ගවේෂකයො ගාව හැමදාම තිබුනු ධනාත්මක ආකල්පය නිසාද මන්දා සෙනසුරාදා වෙනකොට අපි සරසවියට පැමිණෙන 700කට අධික අමුත්තන් පිළිගන්න ලෑස්ති කරන්න පුළුවන් වුනා.

• තමන්ට පැවරුනු කාර්යය තමන්ගෙ උපරිමයෙන් ඉටු කරන්න,
• ඒ ගැන වගකීම දරන්න 
• කරන්න බැරි තරම් වැඩ බාර නොගන්න
• ඒ එක්කම අධීක්ෂනයෙන් තොරව අවසන් ප්‍රථිපලය කරා වැඩ කරන්න
• පැහැදිලි නායකත්වයක මගපෙන්වීම
• සංවිධානාත්මක බව

මේ තියෙන්නෙ 2012 ගවේෂන තරඟාවලියෙ සමාරම්භන අවස්ථාව..පින්තූරෙ සොරාගත්තෙ  www.peraexplorers.org

                                       වගේ කරුණු  වුන නිසා අපි එදා දවස සාර්ථක කරගන්න පුළුවන් වුනා. හොඳම බාලක හා බාලිකා ගවේෂක කණ්ඩායම් දෙක තෝරලා එයාලට ශූරතාවය පිරිනමලා අපි එදා දවස සතුටින් විසිර යන්න සූදානම් වෙලයි හිටියෙ. හවස 6 විතර වෙලා තිබුන නිසා වැඩසටහනේ ඉතුරු වෙලා තිබුනෙ ස්තුති කතාවත් ජාතික ගීය වාදනයත් විතරයි. 
            දවස්ගානක් තිස්සෙ නොයෙක් දුෂ්කරතා ජයගන්න අපිට උදව් කරපු හැමෝටම ස්තුති කරන්න ඉස්සරහට ආවෙ සංගමේ ලේකම්තුමා. මේ වැඩසටහන ආවරණය කරන්න ඇවිල්ලා හිටිය කැමරා අයියත් ෆ්ලෑෂ් ලයිට් එක අල්ලන එයාගෙ සහායකත් එක්ක ස්තුති කතාව පටිගත කරන්න ලෑස්ති වුනා. 
            ස්තුති කතාව පටන් අරන් විනාඩි පහක් ගතවුනා. දහයක් පහලොවක් ගතවුනා. ඒත් කතාව ඉවර නෑ. පාසල් වලින් ආපු කණ්ඩායම් ටිකෙන් ටික නැගිටලා යන්න පටන් ගත්තා. ගොඩක් දුර යන්න තියන නිසා සභාපතිතුමා එයාලට යන්න අවසර දුන්නා. කැමරා අයියත් කැමරාව අල්ලගෙන ඉන්න අමාරු නිසා කැමරාව බිමින් තියලා ඔටෝ පටිගත වෙන්න දාලා තේ එකක් බොන්න ගියා. පිට්ටනියෙ මැද ඉතුරු වෙලා හිටියෙ ස්තුති කතාව කරන ලේකම් තුමාත් ෆ්ලෑෂ් ලයිට් එක අල්ලපු කැමරා අයියගෙ සහයකයාත් විතරයි. විනාඩි හතලිස්පහකට විතර පස්සෙ කැමරාවෙ ෆ්ලෑෂ් ලයිට් එක නිවිලා ගියා. එතකොටම අපිට ඇහුනා 
“නම් වශයෙන් නොකීවත් අපිට මේ වැඩසටහන සාර්ථක කරගන්න උදව් වුනු හැමෝටම ස්තුතිවන්ත වෙනවා. ඔබ සැමට සුභ සන්ධ්‍යාවක්“   කියලා ලේකම්තුමා ස්තුති කතාව ඉවර කරනවා. 
        එච්චර කාලෙකට අපි හැමෝම අහපු දිගම ස්තුති කතාව ඉවර කරලා ලේකම් තුමා ආපහු එද්දි අපි ඇහුවා මෙච්චර ස්තුති කරන්න හිටියෙ කවුද කියලා. 
“උඹලට පිස්සුද ? අරූ ෆ්ලෑෂ් ලයිට් එක නිවන්නෑනෙ. මම හිතුවෙ තාම රෙකෝඩ් කරන නිසා කතාව නවත්තන එක හරි නෑ කියලා. මම හිතන්නෙ උපකුලපති තුමාට විතරක් මම හතර පස් සැරයක්ම ස්තුති කලා..!!“


ප/ලි,
එදා දවස තුල සිද්ධ වුන දේවල් එකතු කරලා හදපු වීඩියෝ සීඩී එක තාමත් මා ගාව තියනවා. ඒ සීඩී එකෙන් බාගයක්ම තියෙන්නෙ මේ ස්තුති කතාව!!

ගවේෂක සංගමේ වෙබ් අඩවිය:  www. peraexplorers.org