අඩුම තරමේ නිදා ගන්නවත් දෙන්න..At least I want to Sleep

බෑං..
            හොස්ටල් කාමරයේ චිප් බෝඩ් බිත්තිය දෙදරුම් කෑවා. මමත් මගේ යාලුවත් කරපු වැඩේ නතර කළේ ගැස්සිලා ගිහිල්ලා. 

මේ තමා රාමනාදන් ශාලාව

              ඒ අපි සරසවියෙ පළවෙනි වසර ගත කරපු කාලෙ. අපි නැවතිලා හිටියෙ අර කතන්දරගෙ පොස්ට් එකෙන් කියපු රාමනාදන් ශාලාවෙ. නේවාසිකාගාරයේ ළමයින්ට ඉන්න ඉඩ මදි වුණාම උඩම තට්ටුවේ තිබුනු පොදු ශාලාව අඩි දහයේ දහයේ වගේ කෑලි 16කට විතර ප්ලයිවූඩ් බෝඩ් වලින් වෙන් කරලා කාමර දාසයක් හදලා තිබුනා. මේ කාමර කුකුළ් කොටු වලින් වෙනස් වුනේ ලොකු නිසාත් වීදුරු දොර නිසාත් විතරයි.
කොමන් රූම් එක බෙදපු නිසා සී ආර් කියලා නම් කරපු ඒ කාමරවල  එක කාමරේ තුන් දෙනා ගානෙ ගාල් වෙලා අපි හැමෝම අකුරු කරපු කාලෙ නම් හරිම සුන්දරයි. සී ආර් කාමර වල ඉන්න අයට එක එක්කෙනාට කතා කරන්න අනිත් කාමර වලට යන්න ඕන වුනේ නෑ. කාමරේ ඉදන් කෑ ගැහුවාම අනිත් කාමර 15ටම ඇහෙනවා. ඒ කාමරේට වාත්‍රාශය එන්න ගහල තිබුනු කම්බි දැල් නිසා. අපි මේ කාමර වල ඉන්න කාලෙ අපේ බැච් එකේ අය අපිට කිව්වෙ සී ආර් ගැන්සිය කියලා. සී ආර් කාමර වල ඒ අවුරුද්දෙ හිටියෙ අපේ පීඨෙ කට්ටිය විතරමයි. මොකද වෙන පීඨවල කට්ටිය ඇවිල්ලා සතියක් යනකොට සබ්වෝඩන්ට කියලා මාරුවෙලා යනවා අපේ කචකචේ ඉවසන්න බැරිව. මේ කච කචේ කොච්චරද කියනවා නම් මේ පොදු ශාලාවට අල්ලපු කොටසේ තිබුනු නිල නිවාසේ හිටිය සබ්වෝඩන් මැඩමුත් ඇවිල්ලා කියලා යනවා අනේ ළමයිනේ සද්දෙ වැඩී කියලා.
අද කතාව කියන්න යන්නේ මේ සද්දෙ නිසා අපේ යාළුවෙකුට වුනු සිද්දියක් ගැන. 


බෑං... 
              ආයෙත් බිත්තියට තඩි බාන සද්දයක් ඇහුනා. මේ කාමර වල ඇතුලෙ කතා කරන සද්දෙ පවා අනිත් කාමරවලට ඇහෙන නිසා කට්ටිය කතා කරන එක පාඩම් වැඩවලට කරදරයන් නම් අපි කාමරේ බිත්තියට තට්ටුවක් දානවා. ප්ලයි වුඩ් බෝඩ් වලින් හදලා තියන නිසා පොඩි තට්ටුවකින් වුනත් ලොකු සද්දයක් දාලා අහල පහල ඉන්න අයගෙ කටවල් වහන්න පුළුවන්. සී ආර් කාමර වල ඉදන් පාඩම් කරන එක අමාරු වැඩක් නිසා අපි ගොඩක් අය පාඩම් කරන්න පහල තට්ටුවෙ තියන පාඩම් කාමරේට යන්න පුරුදු වෙලා හිටියා. මේ බෑං කියලා බිත්තියට තඩි බාන සද්දෙ ඇහුනෙ අපිට විභාග කාලෙ දවසක රෑ දෙගොඩහරියෙ. එදා මේ කාමර පේළියෙ හිටිය දමිළ බැචීලගෙ උපන්දින පාටියක්. එයාලා එකොලොස් දෙනෙක් විතර එක කාමරේකට එකතුවෙලා උපන්දිනේ සමරනවා. කාලෙකට පස්සෙ සමරන නිසාත් සිංහල අපිට වගේ එයාලට නිතරම ගෙවල්වලට යන්න බැරි නිසාත් අපි කවදාවත් එයාලගෙ පාටි වල සද්දෙට බාධා කලේ නෑ. මමත් මගේ යාළුවත් පහුවදාට බාරදෙන්න ඕන පැවරුම් වගයක් ඉවර කර කර හිටිය නිසා කාමර පේළියේ ඇහරලා හිටියෙ පාටි සෙට් එකයි අපි දෙන්නයි විතරයි. ඉස්සෙල්ලා ඇහනු හැම “බෑං“ සද්දෙකටම පාටි සෙට් එකේ සද්දෙ  අඩු වුනා. ඒත් ටික වෙලාවකින් ආයෙ සද්දෙ වැඩි වෙන්නෙ එයාලටම නොදැනී.

මේ තවත් විදිහකට ශාලාව පේන හැටි

බෑං..බෑං.. 
             තුන් වෙනි පාරටත් බිත්තියට තඩි බාන සද්දෙ ඇහුනා. මේ විදිහට බිත්තියට තඩි බාන්නෙ කවුරු වෙන්නැතිද කියලා අපි දෙන්නා කතා වුනේ හොර රහසේ. කොහොම වුනත් ආයෙ සුපුරුදු විදිහට කට්ටිය හැමෝම ඒ තඩි බෑමට නිහඬ වුනත් ඒක රැඳිල තිබුනෙ විනාඩි කීපයක් විතරයි. කොහොම වුනත් මේ තට්ටු කිරිල්ල නිසා පාටි සෙට් එක හිටියෙ නොරිස්සුමකින් කියලා අපිට තේරුනා. මැජික් එකක් බලන්න ලෑස්තිවෙනවා වගේ අපි දෙන්නා අපේ වැඩේ නවත්තලා හරි බරි ගැහිලා වාඩි වුනා. කොහොම වුනත් මෙහෙම බිත්තියට තඩි බාලා විරෝධය පෙන්නුවා කියන්නේ හරියට අහස ගොරවනවා වගේ. මහ වැසි අත ළඟම පේන නිසා අපි දෙන්නා කන්දියාන බලන් හිටියා. 
ආයෙත් පාටි සෙට් එකේ සද්දෙ සුපුරුදු විදිහට වැඩි වුනා. ඒ පාර අපිට එයාලගෙ දොරට තට්ටු කරන සද්දයක් ඇහුනා.


ටොක්..ටොක්..
          දොර අරින සද්දෙත් ඇහුනා.ඒ එක්කම ගොරව ගොරව හිටපු අහස වහින්න පටන් ගත්තා. 
!$!R@!#$%@!$
Can you pls keep your bloody mouths shut. I can't sleep at all.
If I want to study, I can go to the study room. But if I want to sleep what can I do with our noise?
Please at least I want to sleep. !@$^%$#!$@#%$^


          මේ විදිහට තරහෙන් වෙව්ල වෙවල කඩ්ඩෙන් කොටාන කොටාන ගියේ පාටි සෙට් එකට එහා කාමරේ හිටිය “සූ“. මෙහෙම බැනලා දෙමළ බැචීලගෙ පාටියේ අවසානය සනිටුහන් කරපු සූ ආපහු තමන්ගෙ කාමරේට ගිහින් දොර වහගන්න සද්දෙ අපිට ඇහුනා. ඊළඟට ගතවුනු මිනිත්තු කීහිපය ගෙවිලා ගියේ ඉදිකට්ටක් වැටුනත් ඇහෙන නිහැඞියාවකින්. සූගේ සද්දෙටද කඩ්ඩටද නැත්නම් ඇත්තටමද දන්නෑ පාටි සෙට් එක පාටිය නවත්තලා ආපහු තමන්ගේ කාමරවලට ගියා. 
මැජික් බලන්න වගේ අපේ වැඩ නවත්තලා සිද්දිය අහන් හිටිය අපි දෙන්නත් නිදා ගන්න ගියේ අපි බැරිවෙලා හරි කතා කරනවා ඇහුනොත් සූ ඇවිල්ලා අපිටත් බැනලා යයි කියලා බයවෙලා. හිනාවෙන්නද බයවෙන්නද කියලා හිතා ගන්න බැරිව අපි නිදාගත්තා. පහුවෙනිදා උදේ අපි බලන් ඉන්නවා තවත් රණ්ඩුවක් යයි කියලා. ඊයෙ රෑ මෙච්චර කෑ ගහපු ළමයට පහුවෙනිදට ඒකෙ වගේ වගක් නෑ.
         කොහොම වුනත් මේ සිද්දියෙන් පස්සෙ මාස කීපයක් යනකම් දෙමළ බැචීලා සෙට් එක සූ ව මග ඇරියා කියලයි ආරංචිය. ඒත් අපි ඒවගේ කැත වැඩ නොකර ඒ මාස කීපයේම සූ ළඟ පාතින් යද්දි At least I want to sleep කියලා කියාගෙන යන එක පුරුද්දක් කරගත්තා. 




ප/ලි: 
      හොස්ටල් මඩ වලට ලක්වෙන හැමෝටම සූ කියන නම පාවිච්චි කරන්න හිතාගෙන ඉන්න නිසා මේ සත්‍ය කතාවෙ නම් සේරම මනඃකල්පිතයි. මේ කතාව දාන්න අවසර දුන්නු “සූ“ ට ගොඩක් තැන්කූ..


ප/ප/ලි 24/02/2010
කතා නායිකාවගෙ කොමන්ටුව..