මෙගා කවිය

චින්තන 
චුයින්ගම් 
බුලත්විට
බ්‍රේස්ලට්
ආශ්චර්යය
දුටු ගැමුණු 
පරාක්‍රමබාහු
අචාර්ය
අබා
පබා
මෙගා
කිරිපිටි
හාල්
පොල්
එළවළු
ගෑස්
මයිටා
දෙමුහුන් හරක්
අර බද්ද
මේ බද්ද 
අහේනියටම
මල බද්ද
දාහ දාහ
අටදාහ
සීයට පහ
ආයුබෝවේවා
සාදුකින් පෙළෙන වුන්
දැන් ඉතින් අඬපියව්

-අංගොඩ ළමයා.

රූ ගේ සටහන:

    කෑම ඔතාගෙන ආපු ලංකාදීප පත්තෙරේ දිනේ තියන කෑල්ල ඉරිලා ගිහින්. ඒත් මේ කවිය උපුටා දක්වලා තිවුන ලිපියෙ කියවුනේ මෙම කවියෙන් ධ්වනිතාර්ථ වෙන කවියාගේ ප්‍රශස්ත හැකියාව සම්මානයට ලක් නොවුන එක ගැන.

   සම්මානයකට වඩා කවියෙකුට වටින්නෙ තමන්ගෙ කවිය වැඩි දෙනෙක් කියවන එක නිසා කවියෙ කතෘ කවුද කියලා නොදන්නවා වුනත් මම මේක බ්ලොග් එකේ අකුරු කරන්න සිතුවා.

   කාට හරි පුළුවන්නම් මේ කවිය ලිව්වෙ කවුද කින්ද මන්ද කියලා ලියලා යන්න.

රොබී : අවසාන කොටස

පළමු කොටසට 
     පසුගිය කොටසින් ග්ලෝරියා හා ඇගේ දෙමව්පියන්ගේ ඇමරිකානු රොබෝ කර්මාන්තශාලා චාරිකාවේ විස්තර කියෙව්වා මතක ඇති. අවසානයේදි ග්ලෝරියා අනපේකෂිත අනතුරක් අභියස සිටියාය. අද එතැන් සිට.. 
    ග්ලෝරියා පත්ව සිටින තත්වය පිළිබඳව වෙස්ටන් මහතා තත්පරයෙන් දාහකින් පංගුවකදී අවබෝධ කරගත්තෙන් ඔහු ගරාදි වැටෙන් පැන ග්ලෝරියා දෙසට දුවන්නට වූයේය. එහෙත් ඔහුගේ වෑයම නිශ්ඵල එකක් වූ අතර ස්ටෘදර්ස් මහතාද පිස්සුවෙන් මෙන් ට්‍රැක්ටරය නවත්වන ලෙස වැඩ සුපරීක්ෂක වරුන්ට අණ දෙන්නට විය. එහෙත් ඔවුන්ද ක්‍රියා කරීමට මදක් වෙලාව ගන්නා සාමාන්‍ය මිනිසුන්ම පමණක් විය. 
    ඒ මොහොතේ නිවැරදිව නූලට ක්‍රියා කලේ අන් කිසිවකු නොව රොබී පමණි.

රොබී 9

පළමු කොටසට 

       මෙතෙක් කතාව: අට හැවිදිරි ග්ලෝරියා රොබී නමින් නම් කරන ලද රොබෝට අසීමිතව ආදරය කලද ඇගේ යහපත සිතූ ඇගේ මව රොබීව උපක්‍රමයකින් අයින් කර සුරතල් බල්ලෙක් ඇයට තිළිණ කරයි. එහෙත් රොබී නැති පාළුවෙන් අසනීප වන ග්ලෝරියාව සුව කිරීමට දෙමාපියන් ඇගේ අවධානය වෙනස් කිරීමට නිව්යෝක් නගරයට යයි. එහිදී ඔවුන් විද්‍යා කෞතුකාගාරයක වැඩ මුළුවක් වෙත ග්ලෝරියා කැඳවාගෙන ගියද ඔවුන්ගේ අවධානය ගිලිහෙන වෙලාවක් සොයා එතැනින් පැන යන ඇය “කතා කරන රොබෝවෙක්“ වෙත ගොස් රොබී ගැන විමසන්නීය. එහෙත් කතා කරන රොබෝට එම පැණය සංකීර්ණ වූ බැවින් එය අකර්මන්‍ය වන අතර මෙම කලබල අස්සේ ඇගේ දෙමාපියන් ග්ලෝරියාව සොයාගන්නට සමත් වෙති. 

හැම මොහොතෙම ජීවත් වෙන්න. Live, Every Moment

ජීවිතය හරි කෙටියි. කොච්චර කෙටිද කියනවා නම් ට්‍රැෆික් ජෑම් වල හිරවෙලා ඉන්න;එපා කරපු ඔෆිස් වල වැඩ කරන්න; හරියට ප්ලෑන් නොකරපු ෆ්ලැට්වල ජීවිත් වෙන්න; හුළං පොදක්වත් වැදෙන්නැති ක්ලෙස්ට්‍රොෆෝබික් කඩවල්වල ශොපින් කරන්න. පාකින් ස්පේසස් වලට පොර කන්න;නිරුවත් දෙපා වලින් තණ බිම් වල ඇවිද නොයන්න;වතුර හිරවෙලා ඩෙංගු හැදෙයි කියන බයට වැස්සට ශාප කරන්න;
කොටින්ම කියනවා නම් ජීවයක් නැති තැන් වල ජීවත් වෙලා ජීවිතේ නාස්ති කරන්න බැරි තරම් ජීවිතේ හරිම කෙටියි.
එනිසා හැම මොහොතෙම ජීවතය විඳින්න. 

 

ප/ලි:

අද උදේම පත්තරේ කියවද්දි දකින්න ලැබුනු දැන්වීමක්. T-20 වල නිල අනුග්‍රහට දක්වන HomesteaD සමාගමෙන් නිර්මාණය කරලා තිබුනු මේ දැන්වීම බෙදාගන්න වටිනවා කියලා හිතුනා.. 

රොබී 8

පළමු කොටසට 
    පසුගිය කොටසේදී ග්ලෝරියා ඇගේ දෙමව්පියන්ට හොරෙන් ලිස්සා කතාකරන රොබෝ බැලීමට ගියා යැයි කියෙව්වා ඔබට මතක ඇති.. 
අද එතැන් සිට.. 
      කතා කරන රොබෝ යනු හුදෙක්“හුළං පිම්බූ බැලුනයක්“ පමණක් බව කිව යුතුය. ලොව විහිළු රොබෝ කියා දෙයක් තිබේ නම් මෙම රොබෝද ඒ ගණයට අයත් යැයි සැලකිය හැකි වූ අතර එය කෞතුකාගාරයේ මාකටින් ගිමික් එකක් ලෙස සැලකූවද වරදක් නැත. පැයකට වරක් “තෝරාගත්“ නරඹන්නන් රොබෝගෙන් ඇසිය යුතු ප්‍රශ්න එම රොබෝ බාරව සිටිනා ඉංජිනේරුවා රහසේ වෙත යොමු කර විය යුතු අතර ඔහු විසින් රොබෝගේ පරිපථයට “ගැලපෙන“ ප්‍රශ්න පමණක් තෝරා බේරා රොබෝ වෙත යොමු කරයි. 

රොබී 7

පළමු කොටස 
    පසුගිය කොටසින් අපි නැවැත්තුවේ ග්ලෝරියාගේ නිව්යෝක් ගමන පටන් ගත් තැනින්. වෙස්ටන් පවුලේ නිව්යෝක් ගමන ගැන මේ කොටසින් බලමු. 

“අපිට ඉක්මනට නිව්යෝක් යන්න පුළුවන්ද මමී?“ ග්ලෝරියා ඇසුවාය. 
“තව පැය බාගෙකින් විතර අපිට බහින්න පුළුවන් වේවි වස්තුවේ.“ මිසිස් වෙස්ටන් සිය දියණියට පැවසුවාය. 

මගදී හමු වූ මල්ලීට....

දෙතොලට ගෙනා ඒ මද සිනා
මදකට මසිත කුල්මත් කලා
එහෙත් සොහොයුර කෙලෙසකින්දෝ
මුවට නැගෙන්නේ ඔය සිනා..