ප්‍රේමයයි වෛරයයි අතරේ වෙනස කෙස්ගසකට සමයි..1

      පිරිමි ළමුන් තමන්ගේ ගෑනු ළමයාට පණ ඇති තුරු ආදරය කිරීමට පොරොන්දු දෙන්නේ ආදරය පැවසීමත් සමගය. ගෑනු ලමුන්ද ඊට දෙවනි නැත. කොල්ලන් කෙල්ලන් මිනිසුන් ගැහැනුන් වද්දී තමන්ගේ ලෝකය ලිං ගැට්ටෙන් ඔබ්බට ලොකු වද්දී පෙර කී ආදරය පෙර මෙන් රසවත් නොවෙයි. මෙය ඔබට මට සැමටම සිදුවිය හැකි පොදු කතාන්දරයකි.
      විරහව ආදරය තරම්ම ජීවිතයේ කොටසකි. එයින් විඳින වේදනාවද කාහටත් පොදුය. කවීන් කතුවරුන් දම්මි -සුගත්, රෝමියෝ-ජුලියට් සිට දේව්දාස්-පාරෝ, සිඩ්නි කාර්ටන්-ලුසී මැනට් දක්වා වූ ජනප්‍රිය චරිත හා සිත් හඬවන කතාපුවත් ලියුවේ දිනූ ආදරයට වඩා ආදරයේ ආශාව සහ පරිත්‍යාගය පදනම් වූ විරහව පදනම් කැරගෙනය.
     පර්නැන්දු ශේකර්,බාලිකා වාඩු නම් ටෙලි වෘතාන්තයේ තිර රචකයා නොදිනූ ආදරය මෙතරම් ජනප්‍රිය වීමට හේතු මෙසේ විස්තර කරයි.

“දිනූ ආදරය කෙතරම් බොළඳද? නීරසද? ටිකකට හිතන්න ලයිලා-මජ්නු විවාහ වුනොත් කොහොම වෙයිද කියලා? නොදිනූ ආදරය සදහටම පවතිනවා. එහි ආදරයේ ආශාව කවදාවත් වියැකී යන්නෑ.ආදරය බිඳීයන තරමටම එයට හිතේ ඇති රුචිය මනදොල සංසිදෙන්නේ නැහැ. විරහව කියන්නේ තිත්ත රසැති බීමක් වගේ. ආදරය විවාහයෙන් එකතුවීමෙන් සම්පුර්ණ වුනාම එහි සුරංගනා ගතිය නැතිවෙනවා.ඒ නිසා තමයි නොදිනූ ආදර පුරාවෘත්තවලට ලෝකයම ආදරය කරන්නේ.“

    කෙසේ වුවත් මෑත යථාර්තය ඉහත කියන ලද රොමෑන්ටික් සංකල්පයෙන් බැහැරව සාහසික ස්වරූපයක් ගෙන ඇති බව පෙනෙන්නට තිබේ. පුවත් පත් රූපවාහිනි වැඩසටහන් ආදරයෙන් පැරදුන් ආදරවන්තයින්ගේ පිහි ඇණුම්, පීඩා කිරීම්, බිය වැද්දීම්, ඇසිඩ් ගැසීම්,සියදිවි නසාගැනීම්,  මිනීමැරුම් වලින් පිරී ඇත. මේ සියල්ල ආදරයේ නාමයෙන් ඇතිවන වෛරය, ආදරය නැතිවේ යැයි ඇතිවන බිය හෝ ලැජ්ජාව නිසා සිදුවන දේවල්ය.

• හීන වූ ජීවන කුසලතා

      තමන්ගේ මුළු ජීවිත කාලය තුල ආදරයකින් ප්‍රතික්ෂේප නොවී සිටීමට  ඇති අවස්ථා ඉතා අල්පය. පරිණාමවාදී මනෝවිද්‍යාඥ ඩේවිඩ් බස් ඔහුගේ “The Dangerously Passion “ පර්යේෂන කෘතියේදී මෙසේ සඳහන් කර ඇත.

“පුද්ගලයන් විසිදෙනෙකු ගත් කල විරහව අත්දැක නොමැත්තන් ඇත්තේ එක් අයෙකු පමණි.“

   පොත්වල පිටු අතර හෝ සිනමාවේ තිරය මත විරහව රොමෑන්ටික වන තරමටම සැබෑ ජීවිතය තුල විරහය ප්‍රචන්ඩ වේ. මෙසේ පවසන්නේ විසි හතර හැවිදිරි ඌරජ් කුමාර්ය. 

“අවුරුදු 13දී මම ආදරය කල ගෑනු ළමයා මාව දාලා ගියා. මට පිස්සු හැදුන්නැති එක විතරයි. මම එයාගේ පස්සෙන් ගියා ඇවිටිලි කලා එයාගේ ෆේස්බුක් ගිණුම හැක් කලා, තර්ජනය කරලා ඇමතුම් දුන්නා. අන්තිමට මටම තේරුනා මට පිස්සු හැදීගෙන එනවා කියලා. මගේ යෙහෙළියන්  බොහොමයක් එයාලා පිරිමි ළමුන් අතින් ප්‍රතික්ෂේප වුනාම සියදිවි නසාගන්නවා කියලා තර්ජනය කරලා තියනවා. මට දකින විදිහට දැන් කාලේ කවුරුත් බැහැ කියන දේ අහන්න කැමති නෑ.“

      වෛද්‍ය කනිකා කන්දෙවාල්, දිල්ලියේ ශ්‍රී රාම් කාන්තා විද්‍යාලයේ මනෝ විද්‍යා මහාචාර්ය වරිය මෙයට හේතු මෙසේ සඳහන් කරන්නීය.

“ආදරයේ බිඳ වැටීම් ලොකු වුවත් පොඩි වුවත් මේ පරම්පරාවේ බොහොමයකට එය දරාගන්න බැහැ. එයට හේතු වී ඇත්තේ ඔවුන් හැදී වැඩෙන කාලය තුල එවන් අවස්ථා ඉතා අඩුවීමයි.“

Can Love Happen Twice පොතේ කතෘ රවීන්ද්‍ර සිං මෙසේ කියයි.

“දැන් ඇත්තේ දුටු ගමන් ඇතිවුනු ආදරයකට වඩා දුටු ගමන් ඇතිවුනු කැමැත්තක්. එදා තිබූ තරුණ ආදරය වෙනුවට දැන් ඇත්තේ එක් මවුස් ක්ලිකයකින් ඇතිවුනු ආදරයක්. දැන් ආදරය ඇතිවීමට දෙදෙනා හැබැහින් දකින්නටම උවමනා නැහැ. ප්‍රේමය හුදෙක් මවුස් ක්ලිකයක් තරම් පහසුයි ලේසියි.“

      එසේ ඇතිවන සෝඩා බෝතල් ආදරය මවුස් ක්ලිකයකින් පමණක් එකිනෙකා අතර හුවමාරු නොවද්දී ප්‍රතික්ෂේපය යනු ලෝකය කඩා වැටීමක් වනු වලක්වන්නට බැරිය.

ඉතිරිය දෙවන කොටසින්...

ජූලි 14 ටයිම්ස් ඔෆ් ඉන්දියා හි පලවූ නෝනා වාලියා විසින් ලියන ලද I don't love you ඇසුරින් සැකසිනි.

පින්තූරු අනුග්‍රහය:
http://ibnlive.in.com